Kunst en kaders : betrekkingen tussen sociaal- democratie en kunst

In de twintigste eeuw hebben de politieke verhoudingen in Nederland sterk in het teken gestaan van het socialisme. Het culturele erfgoed mocht niet voorbehouden blijven aan een maatschappelijke elite, maar moest voor het volk toegankelijk worden. Ook fungeerde kunst als middel om de eenheid binnen de socialistische beweging te bewaren. De opkomst van een markt voor kunst en cultuur, na de Tweede Wereldoorlog, en de toenemende autonomie van de kunst, zijn steeds minder te rijmen met de overheidsbemoeienis met kunst en cultuur. De politieke bestuurders kunnen steeds minder teruggrijpen op intellectuele inspiratiebronnen om hun beleid te staven.