storm waait door het paradijs : over onconditionele inclusiviteit

Het cultuurbeleid van pak ’m beet de afgelopen tien jaar wordt gekenmerkt door een curieuze paradox. De kunsten werden financieel gekort, de makers werden aangesproken op een verondersteld gebrek aan ondernemerschap en de kunsten zouden veel meer aan marktwerking moeten doen. Daar komen steeds nieuwe eisen bij: werk aan de diversiteit, verbind, bedien de regio, en geef ook nieuwe Nederlanders een kans! Met minder middelen wordt in feite gevraagd nog meer te bereiken. En wat de politiek niet lukt – namelijk verbinding brengen in de alsmaar verder gaande identiteitsversplintering – wordt nu overgeheveld naar het domein van de kunsten.