Kunstkritiek en kunstwereld in de negentiende eeuw

In de negentiende eeuw waren de productie, distributie en consumptie - inclusief de kunstkritiek - nauw op elkaar betrokken: veranderingen in een van de domeinen had vérstrekkende gevolgen voor de andere. In de negentiende-eeuwse kunstkritiek worden drie typen onderscheiden: de academische, de literaire en de journalistieke criticus. In de laatste decennia van de negentiende eeuw vond een ware revolutie plaats: de traditionele kunst werd uit het veld gestoten, het aristieke veld werd verkaveld in ontelbare groeperingen. De vraag naar de legitimiteit van kunst kon niet meer gesteld worden: wat nieuw was hoefde zich niet langer te bewijzen, maar had vanzelf het aura van het vernieuwende, het vooruitstrevende. Onze huidige manier van kijken naar oude kunst wordt bepaald door wat men in de twintigste eeuw relevant vindt.