waardevol oordeel : artistieke kwaliteit in het Nederlandse cultuurbeleid

Sinds in 1993 de Wet op het specifiek cultuurbeleid van kracht werd, vormt het begrip 'kwaliteit' de kern van het Nederlandse cultuurbeleid. Artistieke kwaliteit is daarmee het leidende criterium bij de beoordeling van kunstenaars en kunstinstellingen die subsidie aanvragen. Maar wat is artistieke kwaliteit eigenlijk, en hoe wordt het begrip toegepast in het Nederlandse cultuurbeleid? In deze dissertatie ontwikkelt de auteur een model waarmee hij vanuit vier perspectieven onderzoekt hoe invulling wordt gegeven aan begrip 'artistieke kwaliteit'. Elk van die perspectieven belicht een bepaald aspect van de artistieke, of intrinsieke, waarde van kunst. Hij onderscheidt de zogenaamde singuliere waarde (vanuit het perspectief van de maker), de mentale waarde (vanuit het perspectief van de recipiënt), de paradigmatische waarde (vanuit het perspectief van de deskundige) en de reflectieve waarde (vanuit het perspectief van de maatschappij). Aan de hand van deze vier waarden analyseert hij het Nederlandse cultuurbeleid van de afgelopen dertig jaar, en de wijze waarop daarin invulling is gegeven aan het begrip 'artistieke kwaliteit'. Vervolgens gaat hij op basis van empirisch onderzoek na hoe een commissie van een rijkscultuurfonds in de praktijk de artistieke kwaliteit van beeldend kunstenaars beoordeelt. Ook onderzoekt hij in hoeverre het begrip 'artistieke kwaliteit' bepaalde kunstvormen of kunstenaars kan uitsluiten. De auteur sluit af met een pleidooi voor een brede invulling van het kwaliteitsbegrip.
Bespreking in Boekman.36(2024)140(najaar.57-58)