Poëzie buiten het boek : de circulatie en het gebruik van poëzie

In dit onderzoek staat de vraag centraal op welke manieren mensen poëzie gebruiken, vanuit een bottom-up en inclusief perspectief beschouwd. Een rode draad in dit proefschrift is de spanning tussen ‘buiten’ en ‘binnen’, die wordt onderzocht om meer te weten te komen over de vormen en functies van non-boekpoëzie in Nederland en Vlaanderen Een functionalistische definitie van poëzie wordt gehanteerd, wat betekent dat poëzie alles is wat als poëzie gepresenteerd wordt. Traditionele instituties, zoals uitgeverijen en de literaire kritiek, bepalen wat poëzie is, maar ook bijvoorbeeld gemeentes (die straatgedichten realiseren) en het publiek van poëzie. Een belangrijk theoretisch idee in dit onderzoek is dat de manieren waarop mensen poëzie gebruiken, laten zien wat poëzie kan betekenen. Het gaat hierbij om de betekenis die mensen toekennen en ontlenen aan poëzie, een persoonlijke en sociale betekenis dus, die per persoon en per moment kan verschillen. Een tweede belangrijke notie is het concept van de bruikbaarheid van poëzie. In tegenstelling tot de bestaande discussies over het nut van poëzie – inclusief overtuigingen dat poëzie inherent nuttig is, inherent nutteloos, potentieel nuttig, of nuttig dankzij haar nutteloosheid – richt dit onderzoek zich op de wijze waarop poëzie bruikbaar is, door de manieren, situaties en vormen te onderzoeken waarin mensen daadwerkelijk poëzie gebruiken.
Proefschrift genomineerd voor de 5e Boekman Dissertatieprijs Kunst- en cultuurbeleid 2021.